Badania symulacyjne procesu skrawania prowadzi się w celu pełniejszego poznania zjawisk zachodzących na styku ostrze-materiał obrabiany oraz wewnątrz wszystkich podobszarów strefy skrawania. Do obliczeń numerycznych stosuje się najczęściej metodę elementów skończonych (MES), żadziej metodę elementów brzegowych (MEB), czy metodę różnic skończonych (MRS). Metody te pozwalają na symulowanie różnych zjawisk dotyczących skrawania, np. procesu tworzenia wióra, rozpływu temperatury, czy rozkładu naprężeń. Oblicznia symulacyjne pozwalają analizować zjawiska których bezpośrednio nie da się zmierzyć w czasie prób eksperymantalnych. Z tego powodu bardzo często są stosowane do analzowania procesu tarcia w strefie kontaktu, deformacji materiału w strefie pierwotnych czy wtórnych odkształceń plastycznych, rozkładu naprężeń wewnątrz materiału, itp.
W swoich badaniach najpierw używałem metody różnic skończonych. Wówczas moje badania skupiały się głównie na oszacowaniu wpływu powłok ochronnych na zjawiska zachodzące podczas skrawania (proces formowania wióra, tarcie, rozpływ teperatury, rozkład naprężeń, itp.). Na dalszym etapie prac, stosując równolegle metody MRS oraz MES, badałem rozkład temperaury w podobszarach strefy skrawania w początkowej fazie zużywania sie ostrza skrawającego. Obecnie moje badania skupiają się poznawaniu oddziaływań termicznych zachdzących pomiędzy ostrzem i materiałem obrabianym oraz jak zjawiska te wpływają na proces segmentacji i zwijania wióra.